Wisła powyżej Płocka to woda rozległa i z niewielką presją. Można tu połowić w spokoju i przy sporej dozie szczęścia złowić dużą rybę.
Rzadko tu zaglądają łódki płockich wędkarzy, gdyż mają pod nosem grubą wodę cofki Zalewu Włocławskiego w dół od Dobrzykowa. Mimo ogromu Wisły pomiędzy Dobrzykowem a Kępą Polską, na wodzie jest pusto i cicho. Wędkarzy spotkamy jedynie na lewym brzegu, na wysokości nowego Troszyna i Świniar, gdzie jest sporo ciekawej wody z dobrym dojazdem – głównie leszczowej, z czego skwapliwie korzystają wędkarze gruntowi. Feeder to podstawowa metoda obowiązująca na tym odcinku. Zwykle łowi się leszcze, plocie i krąpie, zdarzają się też karasie srebrzyste. Drapieżniki nie są zbyt liczne i pojawiają się głównie okresowo: albo w czasie tarła, albo podczas długotrwałych upałów. Można złowić tu ładnego bolenia, sandacza, suma lub szczupaka, ale na dobre efekty mogą liczyć raczej tylko stali bywalcy tej wody, mający dużą wiedzę o łowisku i jeszcze więcej czasu i cierpliwości. Płocka Wisła w wyjątkowo dotkliwy sposób dotknięta jest „racjonalną” gospodarką rybacką w sieciowym wydaniu. Średnia głębokość na tym odcinku wynosi 2 – 3 metry, w rynnach bywa do 6 m, a w dołach za nielicznymi ostrogami woda wypłucze czasem 10 metrową dziurę. Co roku rzeka usypuje tu kilka ciekawych przykos i odsłania resztki starych umocnień, przy których najłatwiej o drapieżnika. Ale najprędzej odnajdą się tu wędkarze, dla których ryby są tylko pretekstem do tego, by wypocząć na pięknym odcinku Wisły.
Sekrety łowiska
Sezon na Wiśle powyżej Płocka trwa do przymrozków. Później drapieżniki schodzą niżej i zatrzymują się na cofce zalewu, od Dobrzykowa w dół, a najładniejsze rynny i przykosy świecą pustkami.
Informacje
Woda administrowana jest przez Płocko-Włocławski Okręg PZW. Zezwolenia można wykupić u skarbników – m.in. w okolicznych sklepach wędkarskich wymienionych na internetowej stronie Okręgu. Obowiązuje zakaz trollingu, gdyż nie życzyli sobie go związkowi rybacy.
