Poznańska betonowa Warta od mostu Przemysława I do mostu Bolesława Chrobrego często gości zawodników w spławikowych, którzy osiągają tu świetne wyniki.
Po przełamaniu niechęci do łowienia w betonowym kanale można być pozytywnie zaskoczonym niezłym, jak na polskie warunki, pogłowiem ryb. Najtrudniej mają tu spinningiści. Okoliczności przyrody w postaci braku charakterystycznych dla rzecznego krajobrazu główek i opasek, nie mówiąc o powalonych drzewach i innych przeszkodach, sprawiają, że fani sztucznych przynętek krążą nad brzegami jak dzieci we mgle. Najlepiej w takiej sytuacji przyjąć strategię znaną z trociowych prostek i obławiać wodę wachlarzem, metr po metrze. Za dnia sprawdza się opad przynętą gumową, z główką o ciężarze dobranym adekwatnie do wielkości kopyta lub twistera i aktualnej siły nurtu – tak aby utrzymywać kontakt z dnem. Na miejskim odcinku są fragmenty, gdzie betonowa skarpa kończy się kamiennym dywanem, tworząc ulubione siedliska sandaczy. Warto odwiedzić takie miejscówki w nocy z uklejopodobnym woblerem. Za dnia można liczyć na branie szczupaka. Na opisywanym odcinku liczna jest również populacja boleni, ale są one dość rozproszone i trudno je złowić. Prosty, wyregulowany brzeg to z kolei środowisko naturalne dla tyczkarzy. W silnym rzecznym prądzie dobrze sprawdzają się spławiki typu dysk, gdyż ułatwiają łowienie z przytrzymaniem. Wytrzymałość delikatnych zestawów nie raz sprawdza waleczna brzana, ale zwykle łowi się leszcze, płocie krąpie i jazie, biorące najchętniej na białe robaki.
Sekrety łowiska:
Podczas łowienia zestawem skróconym lepsze wyniki przynosi przepuszczanie kilkunastogramowego zestawu niż łowienie na ciężkiego stopa. W ten sposób łowi się największe leszcze.
Informacje:
Poznańską Wartą gospodaruje Okręg PZW w Poznaniu, tel. 61 829 05 30. Na opisywanym odcinku często rozgrywane są zawody wędkarskie. Podczas zawodów wędkowanie jest oczywiście niemożliwe, ale po nich jak najbardziej celowe, gdyż w łowisku jest wtedy gęsto od znęconych ryb.
