Dłubnia jest rzeką odwadniającą wschodnie krańce Jury Krakowsko-Częstochowskiej. Jej źródła znajdują się w okolicach Wolbromia. Uchodzi do Wisły po około 50-kilometrowym biegu.
Pierwsze kilkanaście kilometrów rzeki, do miejscowości Wysocice, jest strefą ochronną z zakazem wędkowania. Poniżej Wysocic, do zalewu Zesławice, odcinek rzeki wynoszący nieco ponad 20 km jest zaliczany do wód krainy pstrąga i lipienia. Wolno na nim wędkować na spinning i sztuczną muchę. W okresie od września do lutego wędkowanie jest zakazane. Na „górskim” odcinku rzeki dominują pstrągi potokowe (głównie drobniejsze ryby), są także nieliczne lipienie. Inne ryby to raczej rzadkość.
Średnia szerokość rzeki wynosi 3–4 m, głębokość jest bardzo zmienna. Na Dłubni występują długie, bystre i płytkie żwirowe odcinki, są też zamulone meandry, gdzie znajdziemy i 3-metrowe doły. Na niektórych odcinkach są liczne zwaliska bądź bardzo trudne technicznie miejsca, z wysokimi, niemal pionowymi brzegami. Na Dłubni brodzenie jest niepotrzebne, choć w niektórych miejscach łatwiej będzie obławiać miejscówki z wody. Przestrzec jednak należy przed niektórymi odcinkach z niebezpiecznymi kurzawkami. Dłubnia płynie przez rolnicze tereny. Niestety, na odcinkach blisko zabudowań bywa mocno zaśmiecona. Dłubnia ma słabą przejrzystość wody. Dzieje się tak za sprawą lessowego podłoża, po którym płynie.
Sekrety łowiska
Doły pod zwaliskami dobrze obławiać gumkami. Dobre są czarne i pomarańczowe twistery. Duże pstrągi czatują także w trudno dostępnych miejscach, gdzie wąski nurt płynie niemal w pionowych brzegach.
Informacje
Nad Dłubnię jest bardzo dobry dojazd. Liczne mostki nad rzeką to możliwość zaparkowania. Z Krakowa kursuje komunikacja miejska i liczne mikrobusy (trasa Kraków–Słomniki, Kraków–Iwanowice–Wysocice).
