Biała Głuchołaska to największy dopływ Nysy Kłodzkiej. Na większości swojego biegu płynie przez tereny Republiki Czeskiej. Polski odcinek rzeki zaczyna się nieco powyżej uzdrowiskowego miasta Głuchołazy.
Od tego miejsca przez kilkanaście kilometrów (do ujścia potoku Mora) jest wodą krainy pstrąga i lipienia należącym do Okręgu PZW Opole.
Na odcinku Głuchołazy–Polski Świętów ma charakter typowo górski – dno kamienisto-żwirowe, duży spadek. Krótkie, płytkie płanie i głęboczki przeplatają się z bystrzami. Szerokość wynosi około 15 m. Na rzece są charakterystyczne częste jazy, oraz niewielkie, ale głębokie, progi poniżej Głuchołazów. Brzegi są łąkowe – porośnięte wierzbami.
Poniżej miejscowości Polski Świętów Biała Głuchołaska dziczeje, wpływa w obszar lasu. Pojawiają się zakola i przepastne doły, pełne powalonych drzew. To najpiękniejszy, ale zarazem najtrudniejszy odcinek rzeki. Łowi tu znacznie mniej ludzi niż na odcinkach położonych wyżej. Ujście potoku Mora kończy górski odcinek Białej Głuchołaskiej.
W rzece dominują lipienie, natomiast pstrągi potokowe są rzadkością. Występują też spore stada kleni, a im niżej, tym częściej dają o sobie znać inne gatunki ryb.
Sekrety łowiska
Na Białej Głuchołaskiej dobrze sprawdzają się niewielkie nimfki w kolorze zielonkawym i pomarańczowym – na lipienie. Poniżej Głuchołazów, a zwłaszcza w okolicy Polskiego Świętowa i niżej, trafiają się przepiękne klenie. Warto na nie zapolować.
Informacje
Biała Głuchołaska należy do ZO PZW Opole. Na górskim odcinku wolno wędkować tylko na sztuczną muchę. Wzdłuż rzeki biegnie szosa Głuchołazy–Nysa, w miejscowościach możliwość zaparkowania. Nad rzekę można dojechać także pociągiem (stacje w Nowym Świętowie, Przełęku i Głuchołazach), jednak liczba połączeń nie jest duża, a stacje są od rzeki nieco oddalone.
