“Od samego rana miałem wielką ochotę, by pojechać na ryby. Pogoda była taka sobie i z początku mój tata nie chciał się zgodzić, jednak nie trzeba było długo czekać na zmianę decyzji. Wybraliśmy się nad rzekę, zabierając także mojego starszego brata Adama. Postanowiliśmy zastawić się na leszcze, więc zarzuciliśmy feedery i czekaliśmy, aż szczytówki zaczną drgać. Czekaliśmy tak kilka godzin, jednak brań nie było wcale. W końcu stwierdziliśmy, że skoro nie skubie nawet drobnica, to coś jest nie tak. Albo czas wracać do domu, albo trzeba zmienić miejscówkę. Adam wpadł na pomysł, aby pojechać na pobliskie starorzecze i na spinning zapolować na szczupaka. Był 1 maja, więc wędkarzy nie brakowało. Na szczęście nasze ulubione miejscówki były wolne, choć byliśmy pewni, że od rana ryby miały tam niezły poligon. Zacząłem od sporych woblerów i średnich gum. Nic nie brało. Kompletne zero zainteresowania najlepszymi przynętami, jakie miałem w pudełku. Zarzuciłem koło grążeli, które o tej porze roku w większości przypadków były pod powierzchnią wody. Co chwilę zaczep. Woblerami w ogóle nie dało się łowić, gdyż każdy rzut oznaczał złowienie liścia. Wiedziałem jednak, że coś tam grasuje. Na tafli wody co jakiś czas było widać, że pod nią coś się dzieje. Założyłem srebrne Kopyto Relax o długości około 5 cm i posłałem je kilkanaście metrów od brzegu. Zwijałem powoli sporadycznie podszarpując. Nagle branie! Od razu odjazd i pływanie w lewo i prawo. Wiedziałem, że to nie szczupak. Po kilku minutach walki ku mojemu zdziwieniu na powierzchni pokazał się duży leszcz. Byłem bardzo zdziwiony, ponieważ myślałem, że ta ryba nie bierze na spinning, poza tym nigdy nie widziałem takiego leszcza. Mierzył 57 cm i ważył ponad 2 kg. Przez resztę dnia już nic nie złowiliśmy, jednak ja mogę śmiało powiedzieć, że wróciłem z tarczą.
Juliusz Linka”
Rekordy juniorów znajdziecie na stronie 46 WŚ 8/2016.
