Dwadzieścia kilometrów Wisły między Jabłonną a Nowym Dworem Mazowieckim to dobre miejsce na spotkanie z wielką rybą.
Rzeka tu jest różnorodna – w okolicach Jabłonny na prawym brzegu nie brakuje starych umocnień. Ciekawe są zwłaszcza oderwane od brzegu i często zatopione opaski, choć i przy krótkich ostrogach można złowić medalowego bolenia lub klenia. Kolejne miejsce ze śladami regulacji to Pieńków na lewym brzegu, Dalej, również na lewym brzegu, w Łomnej spotkamy wychodzącą na środek rzeki rozerwaną opaskę z kleniami i sandaczami. Są tu też resztki ostróg. Następne większe regulacje to już dopiero główki między niebieskim mostem w Nowym Dworze a ujściem Narwi do Wisły. Poza tymi podregulowanymi miejscami rzeka tu jest dzika, malownicza i… bardzo zabrudzona ściekami komunalnymi z Warszawy.. Ci wędkarze, których nie odstraszają ścieki, łowią sandacze, sumy, brzany, klenie, bolenie, jazie i duże szczupaki. Presja kłusownicza koncentruje się w zasadzie na sumach, rybacy też tu robią niewielkie szkody, więc szanse na spotkanie z okazem rzecznego drapieżnika są duże, choć wymaga to systematycznego łowienia. Ale taka jest cała Wisła. Ktoś, kto zajrzy tu raz na jakiś czas, złowi rybę jedynie przypadkiem.
Sekrety łowiska
Ryby wszystkich gatunków łowi się tu głównie przy resztkach starych umocnień. Co roku nurt odsłania inne umocnienia, a zasypuje te, które wcześniej były atrakcyjne, więc nie można przywiązywać się do miejsc. Najlepszym sprzętem jest długi, 30-gramowy spinning uzbrojony w 7 – 10 10-centymetrową przynętę.
Informacje
