Adam Sikora
Współpracownik Wędkarskiego Świata od 1996 roku. Wędkuje z karta wędkarską od 1973 roku, a na muchę zaczął łowić rok później. Dwa indywidualne i dwa drużynowe srebrne medale z Muchowych Mistrzostw Świata, dwa złote i jeden srebrny indywidualny z Mistrzostw Polski.
Trener muchowej Kadry Narodowej. Przez kilka lat członek głównego Kapitanatu sportowego ZG PZW. Autor dwóch książek oraz licznych artykułów w prasie wędkarskiej.
Współtwórca cykli programów wędkarskich Taaaka Ryba (od pierwszych odcinków do początku lat dwutysięcznych). Propagator Wędkarstwa Muchowego w programach TV, radiowych oraz na łomach prasy nie wędkarskiej.
Od kilkunastu Lat instruktor szkoły wędkarstwa muchowego. Przez całe życie związany zawodowo z wędkarstwem.
Galeria zdjęć (3)
Najnowsze artykuły autora
Zwykle łowimy na muchę na dystansie około 6–14 m. Zdarza się jednak, że trzeba umieścić muchy znacznie dalej. Zwykle wtedy, gdy nie można zbliżyć się do jakiegoś bardzo obiecującego miejsca lub chcemy, by nasza mucha penetrowała szeroki pas wody.
W ostatnich latach coraz większą popularność zdobywają techniki rzutów potocznie nazywanych rolowanymi lub speyowymi. Najogólniej mówiąc, wspólną cechą tych technik jest to, że podczas rzutu linka nie rozprostowuje się całkowicie w powietrzu za plecami łowiącego, lecz tworzy pętle z przyklejonym do wody samym końcem sznura i dopiero potem zostaje wypchnięta do przodu umieszczając muchę w celu.
Na początku lat 90 Jerry French, Ed Ward i Scott Howell łowili na Alasce steelheady. Stosowali bardzo duże, bogate muchy na dużych hakach 3/0. Rzuty dużymi, nasiąkniętymi wodą muchami nie należały do łatwych. Ryby brały nieźle, ale mieli bardzo dużo spadów podczas holu. Skuteczność holu wynosiła około 15%, a wyjęte ryby często miały mocno uszkodzone pyski od dużego haka.
Komentarze (0)
Zaloguj się tutaj, aby dodać komentarz