Adam Sikora
Współpracownik Wędkarskiego Świata od 1996 roku. Wędkuje z karta wędkarską od 1973 roku, a na muchę zaczął łowić rok później. Dwa indywidualne i dwa drużynowe srebrne medale z Muchowych Mistrzostw Świata, dwa złote i jeden srebrny indywidualny z Mistrzostw Polski.
Trener muchowej Kadry Narodowej. Przez kilka lat członek głównego Kapitanatu sportowego ZG PZW. Autor dwóch książek oraz licznych artykułów w prasie wędkarskiej.
Współtwórca cykli programów wędkarskich Taaaka Ryba (od pierwszych odcinków do początku lat dwutysięcznych). Propagator Wędkarstwa Muchowego w programach TV, radiowych oraz na łomach prasy nie wędkarskiej.
Od kilkunastu Lat instruktor szkoły wędkarstwa muchowego. Przez całe życie związany zawodowo z wędkarstwem.
Galeria zdjęć (3)
Najnowsze artykuły autora
Gdy myślimy o łowieniu na nimfę, czyli na płynące w toni wody muchy naśladujące larwy i poczwarki owadów, zwykle wyobrażamy sobie spływające bardzo naturalnie, zgodnie z nurtem przynęty. Nie zawsze takie prowadzenie zestawu jest skuteczne.
Najogólniej są to rzuty, w których linka nie przelatuje w powietrzu, prostując się za naszymi plecami, ale lecąc pod wędką zahacza końcem o powierzchnie wody. Za plecami tworzy się pętla przypominająca literę D, którą wypychamy do przodu wykonując rzut.
Gdy zaczynałem swoje wędkowanie na muchę, większość spotykanych wędkarzy łowiła na mokrą muchę. Sucha mucha wchodziła przebojem nad wodę, a nimfa i streamer były dopiero w powijakach. Sam zaczynałem swą przygodę, wędkując prawie wyłącznie na pływające muchy. Dopiero po latach przekonałem się, że ignorowana przeze mnie metoda może przynieść zaskakująco dobre rezultaty.
Komentarze (0)
Zaloguj się tutaj, aby dodać komentarz