Adam Sikora
Współpracownik Wędkarskiego Świata od 1996 roku. Wędkuje z karta wędkarską od 1973 roku, a na muchę zaczął łowić rok później. Dwa indywidualne i dwa drużynowe srebrne medale z Muchowych Mistrzostw Świata, dwa złote i jeden srebrny indywidualny z Mistrzostw Polski.
Trener muchowej Kadry Narodowej. Przez kilka lat członek głównego Kapitanatu sportowego ZG PZW. Autor dwóch książek oraz licznych artykułów w prasie wędkarskiej.
Współtwórca cykli programów wędkarskich Taaaka Ryba (od pierwszych odcinków do początku lat dwutysięcznych). Propagator Wędkarstwa Muchowego w programach TV, radiowych oraz na łomach prasy nie wędkarskiej.
Od kilkunastu Lat instruktor szkoły wędkarstwa muchowego. Przez całe życie związany zawodowo z wędkarstwem.
Galeria zdjęć (3)
Najnowsze artykuły autora
Gdy zaczynałem swoje wędkowanie na muchę, większość spotykanych wędkarzy łowiła na mokrą muchę. Sucha mucha wchodziła przebojem nad wodę, a nimfa i streamer były dopiero w powijakach. Sam zaczynałem swą przygodę, wędkując prawie wyłącznie na pływające muchy. Dopiero po latach przekonałem się, że ignorowana przeze mnie metoda może przynieść zaskakująco dobre rezultaty.
Powstaje coraz więcej stawów i wyrobisk pożwirowych, do których wpuszczane są tęczaki i pstrągi potokowe. To znakomite uzupełnienie wód płynących, szczególnie gdy po deszczach zmącona woda uniemożliwia łowienie. Możemy zastosować każdą muchową metodę, tyle że najczęściej prąd wody jest zastępowany przez wolne lub szybkie ściąganie linki, nadające naszym muchom nieco życia.
Czerwiec i okres wakacji to pełnia sezonu łososiowego w Skandynawii. Coraz więcej wędkarzy z Polski wyjeżdża tam, by zmierzyć się z tą piękną rybą. Kto raz zaliczył srebrną torpedę, najczęściej już nigdy nie może wyleczyć się z tej swoistej łososiowej „choroby”. Nie należy przy tym zwlekać z planowanym wyjazdem, bo dobre łowiska są coraz bardziej oblegane i trudno już o samotność nad wodą. W tym numerze więc kilka rad, które pomogą w sukcesie.
Komentarze (0)
Zaloguj się tutaj, aby dodać komentarz